Ons ervaring voordat we de vakantie van onze leven mee mogen maken.

Na een jaar lang hard ploeteren in ons koude kikkerlandje is het dan zo ver; we gaan een vakantie boeken naar een mooi tropisch oord om van onze welverdiende rust te genieten. Het wordt trouwens onze eerste vakantie samen en willen hier een onvergetelijke ervaring van gaan maken. Onze gedachten gaan uit naar Cuba, een zeer mooi betoverend eiland dat door de geografische ligging en combinatie van historie, cultuur, politiek en klimaat, zijn gelijke niet kent en garant staat voor een avontuurlijke reis die eigenlijk veel te kort is en dus waarschijnlijk maar 'deel 1' is van een serie aan reizen naar deze 'isla bonita'.

Een eerste reis samen naar de Algarve of een idyllisch Grieks eiland is leuk om zelf te regelen en veel komt er niet bij kijken, maar Cuba is een ander verhaal en daarom besloten wij om ons goed te laten voorlichten en verschillende mogelijkheden te vergelijken. Zo kun je negen daagjes met een roze armbandje in een stoel aan het strand gaan zitten in een hotel van vier sterren, waar het er in werkelijkheid in vergelijking met onze westerse kapitalistische ervaringen en verwachtingen net neerkomt op een twee sterren hotel, óf je doet toch een poging om wat van die interessante en rijke cultuur te proeven en te ervaren, door een rondreis te maken door het land en ook de minder toeristische plekken te verkennen. Zo kwamen wij uit bij jouw vriend D. Reizen genoeg in alle soorten en maten. Wij kozen er uiteindelijk voor om geen twee weken rond te lopen met een roze armbandje, maar om zelfstandig een zestiendaagse reis per auto te gaan maken; heel avontuurlijk, spannend en waarschijnlijk met veel onverwachte ervaringen. Zo gebeurt het dat wij via je vriend D een reis bij je boeken, wat aan de hoge kant van het budget, maar goed, alles zit er bij: vlucht, overnachting, autohuur, transfer op de laatste dag terug naar het vliegveld, ideaal dus. De specificatie voor onze aanvraag is getekend en wij verkeren nu in een gelukmakende extase, wetende dat we een unieke ervaring tegemoet gaan.

Uniek is het zeker, maar eerder dan verwacht en vele malen negatiever, nadat de poorten naar de hel zich voor ons geopend hebben door het ondertekenen van deze reisaanvraag. Het begint namelijk op het moment dat wij via jouw vriend D te horen krijgen dat er ineens nog 376 euro aan vluchttoeslag bij komt, boven op de al twee-modale-maandsalarissen-kostende-reis. Wij zijn het hier totaal niet mee eens, want wij zijn van mening dat jullie vriend D dit risico van bijkomende kosten zou moeten dekken, doordat wij namelijk al getekend hadden voor een bepaalde reisspecificatie, waar over eventuele bijkomende vluchttoeslagen niks vermeld staat, noch mondeling iets over verteld is. Zeer slordig van jullie beiden dat hierover niks is gecommuniceerd vóór ondertekening van de reisspecificatie ! Maar goed, wij hebben nog de hoop op een goede vakantie en willen die niet slecht beginnen door een hele strijd aan te gaan om een kleine vierhonderd euro, wat overigens belachelijk veel geld is voor een vluchttoeslag waar niemand wat over gezegd heeft. We nemen ons verlies en gaan akkoord, ook al zijn wij het er niet mee eens. We willen gewoon dolgraag dat alles snel en goed geregeld wordt door jou en je vriend D, om te genieten op Cuba.

Vervolgens sluiten de poorten zich achter ons en kunnen we niet meer terug. Wij krijgen nu echter te horen van D dat jullie alle hotels en casas particulares nog moeten contacteren en hierom om bevestiging vragen. Ander telefoontje schemert door dat een hotel in Sancti Spiritus een casa particular wordt, later wordt dit toch weer een hotel. Ook de tickets hebben we pas vandaag gekregen nadat we de autoverzekering die we al betaald hadden terug hebben gekregen, om dit op cuba zelf cash te betalen samen met de borg in de hoop dat we zo niet dubbel betalen. Een andere dag krijgen we te horen dat de autohuur er niet bij zit, niet goed, de autohuur zit er wel bij. Op gegeven moment krijgen we van D te horen dat de visa ook niet meer door jullie geregeld worden. Voor dit visum, wat stomweg een toeristenkaart is die je naar andere landen in het vliegtuig in kunt vullen, vraagt jullie vriend D maar liefst 48 euro per persoon. Dit thuis laten bezorgen van achter je luie doorgezakte stoel kost 25 euro per persoon en 22 euro p.p. als je er een dagje Rotterdam aan vast wilt plakken na ze bij het consulaat opgehaald te hebben, maar dat ter zijde. Wij schakelen jou in om samen met D, reizen samen te stellen zodat wij verder met al dat gerompslomp niks van doen hebben en niet om continu allerlei dingen zelf te moeten regelen of jullie op jullie onderlinge foutieve communicatie te moeten wijzen.

De verdere afdaling in de troggen van de hel is vandaag begonnen; weer een gesprek waarin verteld wordt dat wij op de dag van vertrek in de ochtend al opgehaald worden, omdat blijkt dat er van de een op de andere dag geen zika mug is opgedoken, maar een wegmug die alle cubanen geprikt heeft, met als effect dat er door heel Cuba ineens overal wegwerkzaamheden plaatsvinden. Laatste dag wordt nu dus ook al door de neus geboord. Laat staan de gehele autoreis als blijkt dat er inderdaad overal wegwerkzaamheden plaatsvinden. Als dit echt zo is, geloof ik niet dat al deze wegwerkzaamheden van de een op andere dag door die mug hebben plaatsgevonden, maar deze wegwerkzaamheden zullen waarschijnlijk al geruime tijd plaatsvinden, waardoor jullie beiden ons hierover hadden moeten informeren. Offroad rally rijden met een Hyundai Atos (of vergelijkbaar) beschouw ik niet als een leuke verkennende autoreis door Cuba. Na de afgelopen twee dagen van het kastje naar de muur gestuurd te zijn en met negen verschillende medewerkers te hebben gesproken, hopen we dat er de komende dagen geen nieuwe verrassende berichten komen. Nog 10 dagen, het aftellen is begonnen, dan zitten we in het vliegtuig naar Cuba, of aan boord van een lege bananenboot terug naar Colombia? Lees meer over deze vakantie >>